konik
м.
1. конік;
2. гаплік;
konik morski заал. марскі канёк (Hippocampus);
konik polny заал. конік (Locusta);
wsiąść na swego ~a — сесці на свайго канька
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)