odmawiać
odmawia|ć
незак.
1. (komu czego) адмаўляць;
nie ~ć pomocy — не адмаўляць у дапамозе;
~ć zgody — не пагадзіцца;
~ć komu rozumu — адмаўляць каму ў розуме; не прызнаваць у кім розуму;
nogi ~ją mi posłuszeństwa — у мяне ногі не слухаюцца;
~ć sobie czego — адмаўляць сабе ў чым;
2. гаварыць; прамаўляць;
~ć pacierze (modlitwę) — гаварыць (чытаць) пацеры (малітву)
odmęt, ~u
м.
1. бяздонне, бездань; вір; прорва;
~y morskie — марская бездань;
2. перан. хаос, мітусня, сумятня, замяшанне
odmiana
odmian|a
ж.
1. перамена, змена;
dla ~y — а) для разнастайнасці; б) у адрозненне; наадварот;
2. разнавіднасць, тып, від;
najmodniejsza ~a kratki — самая модная клетка (пра ўзор тканіны);
3. грам. скланенне (назоўніка); спражэнне (дзеяслова)
odmieniać
незак.
1. змяняць;
2. грам. скланяць (назоўнік, прыметнік і інш.); спрагаць (дзеяслоў)
odmienić
зак.
1. змяніць, перамяніць;
2. грам. праскланяць (назоўнік); праспрагаць (дзеяслоў)
odmienić się
зак. змяніцца, перамяніцца