Verbum

wybawiciel

м. збавіцель; збаўца; выратавальнік

wybawić

зак. вызваліць; пазбавіць; уратаваць

wybawienie

н. выратаванне, збавенне

wybąkać

зак. прамармытаць, выціснуць з сябе (словы)

wybić

зак.

1. выбіць;

wybić szybę — выбіць шыбу;

2. прабіць;

wybić otwór — прабіць адтуліну;

3. пабіць; збіць;

wybić dziecko — пабіць дзіця;

4. перабіць; знішчыць;

5. (манеты) адчаканіць;

wybić rękę — вывіхнуць руку;

wybić sobie z głowy — выкінуць з галавы

wybić się

зак.

1. выбіцца;

~ć się ze snu — выбіцца са сну; перахацець спаць;

2. вылучыцца; выбіцца;

~ł się na polu nauk ścisłych — ён выбіўся на ніве дакладных навук

wybiec

зак. выбегчы;

wybiec naprzeciw komu — выбегчы насустрач каму;

wybiec naprzód перан. забегчы наперад

wybieg, ~u

м.

1. хітрасць, хітрыкі, выкрутас; адгаворка;

2. вальера, загон

wybiegać

незак. выбягаць;

wybiegać naprzód перан. забягаць наперад

wybielacz

м. адбельвальнік