Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbcdeęghijklłmnoóprsśtuwyzż-./ 
bcdfghklłmnprsśtwzż

wab

м.

1. паляўн. вабік; манок;

2. прынада

wabić

wabi|ć

незак.

1. прынаджваць;

2. вабіць; прывабліваць;

3. клікаць; называць;

tego psa ~ą Reks — гэтага сабаку клічуць Рэкс

wabić się

wabi|ć się

незак.

1. (пра птушак) перагукацца;

2. называцца;

jak się ten pies wabić się? — як зваць гэтага сабаку?

wabik

м.

1. паляўн. вабік; манок;

2. перан. прынада;

3. перан. прываблівасць; прывабнасць; вабнасць;

mieć ~a — быць прывабным (спакушальным)

wachlarz

м.

1. веер;

2. перан. кола; дыяпазон, гама;

wachlarz zagadnień — кола пытанняў;

wachlarz znaczeń — дыяпазон значэнняў;

wachlarz towarów — асартымент тавараў;

wachlarz kolorów — палітра колераў

wachlarzowaty

веерападобны

wachlować

незак.

1. абмахваць (веерам);

2. калыхаць; гойдаць, гайдаць;

3. махаць

wachlować się

незак.

1. абмахвацца (веерам);

2. калыхацца; гойдацца, гайдацца

wachmistrz

м. вайск. вахмістр

wachta

ж. вахта; варта