wybić się

wybi|ć się

зак.

1. выбіцца;

~ć się ze snu — выбіцца са сну; перахацець спаць;

2. вылучыцца; выбіцца;

~ł się na polu nauk ścisłych — ён выбіўся на ніве дакладных навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)