Verbum

odnosić

odno|sić

незак.

1. адносіць;

2. co do czego суадносіць, супастаўляць што з чым;

3. атрымліваць, дабівацца;

~szę wrażenie, że ... — у мяне ёсць уражанне, што ...;

гл. odnieść

odnosić się

odnosi|ć się

незак.

1. адносіцца; ставіцца;

źle się ~ć do kogo — дрэнна ставіцца да каго;

2. тычыцца, датычыцца;

to się ~\ do mnie — гэта мяне тычыцца (датычыцца)

odnośnie

do czego адносна чаго

odnośnik

м. (у кнізе) зноска

odnośny

адпаведны

odnowa

ж. абнаўленне, аднаўленне; рэстаўрацыя; рэгенерацыя

odnowiciel

м. аднавіцель; аднаўляльнік

odnowić

зак. абнавіць, аднавіць;

гл. odnawiać

odnowienie

н. аднаўленне

odnóża

мн.

1. ніжнія канечнасці;

2. разгалінаванне каранёў