Verbum

wyręczać

незак. замяняць; дапамагаць; выручаць

wyręczać się

незак. (kim) перадаручаць (каму); выкарыстоўваць чыю дапамогу

wyręczyć

зак. замяніць каго; папрацаваць замест каго; выручыць, дапамагчы

wyręka

wyręk|a

ж.

1. выручка, дапамога;

mam z niego ~ę — ён мне вельмі дапамагае;

2. памочнік; намеснік

wyrko

н. разм. пасцель; нары; палок, пол

wyrobek, ~ku

wyrob|ek

м. уст.

1. заробак; промысел;

iść na ~ek — ісці ў заробкі;

2. выраб;

3. маёмасць

wyrobić

зак.

1. вырабіць; зрабіць;

2. выпрацаваць; сфарміраваць; развіць;

wyrobić charakter — выпрацаваць характар;

wyrobić sobie zdanie — скласці думку;

3. выстарацца; атрымаць;

wyrobić ciasto — вымесіць цеста;

wyrobić normę — выканаць норму

wyrobić się

wyrobi|ć się

зак.

1. выпрацавацца; сфарміравацца; скласціся;

2. (na kogo) зрабіцца, стаць (кім); набыць досвед;

~ł się na tęgiego robotnika — ён стаў добрым работнікам

wyrobienie

н. падрыхтоўка; дасведчанасць; спрактыкаванасць;

wyrobienie polityczne — палітычная дасведчанасць

wyrobiony

1. падрыхтаваны, умелы, спрактыкаваны; дасведчаны;

~e oko — спрактыкаванае вока;

wyrobiony towarzysko — які умее трымаць сябе ў кампаніі;

2. выраблены; які склаўся (сфарміраваўся);

mam ~e zdanie na ten temat — у мяне на гэты конт склалася пэўная думка