Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ко́нтурны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́нтурны	ко́нтурная	ко́нтурнае	ко́нтурныя
Р.	ко́нтурнага	ко́нтурнай ко́нтурнае	ко́нтурнага	ко́нтурных
Д.	ко́нтурнаму	ко́нтурнай	ко́нтурнаму	ко́нтурным
В.	ко́нтурны (неадуш.) ко́нтурнага (адуш.)	ко́нтурную	ко́нтурнае	ко́нтурныя (неадуш.) ко́нтурных (адуш.)
Т.	ко́нтурным	ко́нтурнай ко́нтурнаю	ко́нтурным	ко́нтурнымі
М.	ко́нтурным	ко́нтурнай	ко́нтурным	ко́нтурных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нунг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ко́нус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

конусаку́пал

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

конусападо́бна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
конусападо́бна	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

конусападо́бны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	конусападо́бны	конусападо́бная	конусападо́бнае	конусападо́бныя
Р.	конусападо́бнага	конусападо́бнай конусападо́бнае	конусападо́бнага	конусападо́бных
Д.	конусападо́бнаму	конусападо́бнай	конусападо́бнаму	конусападо́бным
В.	конусападо́бны (неадуш.) конусападо́бнага (адуш.)	конусападо́бную	конусападо́бнае	конусападо́бныя (неадуш.) конусападо́бных (адуш.)
Т.	конусападо́бным	конусападо́бнай конусападо́бнаю	конусападо́бным	конусападо́бнымі
М.	конусападо́бным	конусападо́бнай	конусападо́бным	конусападо́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нуснасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ко́нусны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́нусны	ко́нусная	ко́нуснае	ко́нусныя
Р.	ко́нуснага	ко́нуснай ко́нуснае	ко́нуснага	ко́нусных
Д.	ко́нуснаму	ко́нуснай	ко́нуснаму	ко́нусным
В.	ко́нусны (неадуш.) ко́нуснага (адуш.)	ко́нусную	ко́нуснае	ко́нусныя (неадуш.) ко́нусных (адуш.)
Т.	ко́нусным	ко́нуснай ко́нуснаю	ко́нусным	ко́нуснымі
М.	ко́нусным	ко́нуснай	ко́нусным	ко́нусных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нфікс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Ко́нцавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Verbum