ко́нусны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нусны ко́нусная ко́нуснае ко́нусныя
Р. ко́нуснага ко́нуснай
ко́нуснае		 ко́нуснага ко́нусных
Д. ко́нуснаму ко́нуснай ко́нуснаму ко́нусным
В. ко́нусны (неадуш.)
ко́нуснага (адуш.)		 ко́нусную ко́нуснае ко́нусныя (неадуш.)
ко́нусных (адуш.)
Т. ко́нусным ко́нуснай
ко́нуснаю		 ко́нусным ко́нуснымі
М. ко́нусным ко́нуснай ко́нусным ко́нусных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)