умо́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
умо́ўны |
умо́ўная |
умо́ўнае |
умо́ўныя |
Р. |
умо́ўнага |
умо́ўнай умо́ўнае |
умо́ўнага |
умо́ўных |
Д. |
умо́ўнаму |
умо́ўнай |
умо́ўнаму |
умо́ўным |
В. |
умо́ўны (неадуш.) умо́ўнага (адуш.) |
умо́ўную |
умо́ўнае |
умо́ўныя (неадуш.) умо́ўных (адуш.) |
Т. |
умо́ўным |
умо́ўнай умо́ўнаю |
умо́ўным |
умо́ўнымі |
М. |
умо́ўным |
умо́ўнай |
умо́ўным |
умо́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
умо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
умо́ўны |
умо́ўная |
умо́ўнае |
умо́ўныя |
Р. |
умо́ўнага |
умо́ўнай умо́ўнае |
умо́ўнага |
умо́ўных |
Д. |
умо́ўнаму |
умо́ўнай |
умо́ўнаму |
умо́ўным |
В. |
умо́ўны (неадуш.) умо́ўнага (адуш.) |
умо́ўную |
умо́ўнае |
умо́ўныя (неадуш.) умо́ўных (адуш.) |
Т. |
умо́ўным |
умо́ўнай умо́ўнаю |
умо́ўным |
умо́ўнымі |
М. |
умо́ўным |
умо́ўнай |
умо́ўным |
умо́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
умо́ўчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
умо́ўчаны |
умо́ўчаная |
умо́ўчанае |
умо́ўчаныя |
Р. |
умо́ўчанага |
умо́ўчанай умо́ўчанае |
умо́ўчанага |
умо́ўчаных |
Д. |
умо́ўчанаму |
умо́ўчанай |
умо́ўчанаму |
умо́ўчаным |
В. |
умо́ўчаны (неадуш.) умо́ўчанага (адуш.) |
умо́ўчаную |
умо́ўчанае |
умо́ўчаныя (неадуш.) умо́ўчаных (адуш.) |
Т. |
умо́ўчаным |
умо́ўчанай умо́ўчанаю |
умо́ўчаным |
умо́ўчанымі |
М. |
умо́ўчаным |
умо́ўчанай |
умо́ўчаным |
умо́ўчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
умо́ўчаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
умо́ўчу |
умо́ўчым |
2-я ас. |
умо́ўчыш |
умо́ўчыце |
3-я ас. |
умо́ўчыць |
умо́ўчаць |
Прошлы час |
м. |
умо́ўчаў |
умо́ўчалі |
ж. |
умо́ўчала |
н. |
умо́ўчала |
Загадны лад |
2-я ас. |
умо́ўчы |
умо́ўчыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
умо́ўчаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
умо́ўчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
умо́ўчванне |
Р. |
умо́ўчвання |
Д. |
умо́ўчванню |
В. |
умо́ўчванне |
Т. |
умо́ўчваннем |
М. |
умо́ўчванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
умо́ўчваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
умо́ўчваю |
умо́ўчваем |
2-я ас. |
умо́ўчваеш |
умо́ўчваеце |
3-я ас. |
умо́ўчвае |
умо́ўчваюць |
Прошлы час |
м. |
умо́ўчваў |
умо́ўчвалі |
ж. |
умо́ўчвала |
н. |
умо́ўчвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
умо́ўчвай |
умо́ўчвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
умо́ўчваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.