умо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умо́ўны умо́ўная умо́ўнае умо́ўныя
Р. умо́ўнага умо́ўнай
умо́ўнае		 умо́ўнага умо́ўных
Д. умо́ўнаму умо́ўнай умо́ўнаму умо́ўным
В. умо́ўны (неадуш.)
умо́ўнага (адуш.)		 умо́ўную умо́ўнае умо́ўныя (неадуш.)
умо́ўных (адуш.)
Т. умо́ўным умо́ўнай
умо́ўнаю		 умо́ўным умо́ўнымі
М. умо́ўным умо́ўнай умо́ўным умо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)