укава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
укава́ны |
укава́ная |
укава́нае |
укава́ныя |
Р. |
укава́нага |
укава́най укава́нае |
укава́нага |
укава́ных |
Д. |
укава́наму |
укава́най |
укава́наму |
укава́ным |
В. |
укава́ны (неадуш.) укава́нага (адуш.) |
укава́ную |
укава́нае |
укава́ныя (неадуш.) укава́ных (адуш.) |
Т. |
укава́ным |
укава́най укава́наю |
укава́ным |
укава́нымі |
М. |
укава́ным |
укава́най |
укава́ным |
укава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
укава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
укава́ны |
укава́ная |
укава́нае |
укава́ныя |
Р. |
укава́нага |
укава́най укава́нае |
укава́нага |
укава́ных |
Д. |
укава́наму |
укава́най |
укава́наму |
укава́ным |
В. |
укава́ны (неадуш.) укава́нага (адуш.) |
укава́ную |
укава́нае |
укава́ныя (неадуш.) укава́ных (адуш.) |
Т. |
укава́ным |
укава́най укава́наю |
укава́ным |
укава́нымі |
М. |
укава́ным |
укава́най |
укава́ным |
укава́ных |
Кароткая форма: укава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
укава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укую́ |
укуё́м |
2-я ас. |
укуе́ш |
укуяце́ |
3-я ас. |
укуе́ |
укую́ць |
Прошлы час |
м. |
укава́ў |
укава́лі |
ж. |
укава́ла |
н. |
укава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
уку́й |
уку́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
укажане́ць
‘счарсцвець; зрабіцца карэлым, абрасці брудам’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укажане́ю |
укажане́ем |
2-я ас. |
укажане́еш |
укажане́еце |
3-я ас. |
укажане́е |
укажане́юць |
Прошлы час |
м. |
укажане́ў |
укажане́лі |
ж. |
укажане́ла |
н. |
укажане́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укажане́й |
укажане́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укажане́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ука́з
‘дакумент’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ука́з |
ука́зы |
Р. |
ука́за |
ука́заў |
Д. |
ука́зу |
ука́зам |
В. |
ука́з |
ука́зы |
Т. |
ука́зам |
ука́замі |
М. |
ука́зе |
ука́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ука́з
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ука́з |
Р. |
ука́зу |
Д. |
ука́зу |
В. |
ука́з |
Т. |
ука́зам |
М. |
ука́зе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
указа́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
указа́льнік |
указа́льнікі |
Р. |
указа́льніка |
указа́льнікаў |
Д. |
указа́льніку |
указа́льнікам |
В. |
указа́льнік |
указа́льнікі |
Т. |
указа́льнікам |
указа́льнікамі |
М. |
указа́льніку |
указа́льніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
указа́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
указа́льны |
указа́льная |
указа́льнае |
указа́льныя |
Р. |
указа́льнага |
указа́льнай указа́льнае |
указа́льнага |
указа́льных |
Д. |
указа́льнаму |
указа́льнай |
указа́льнаму |
указа́льным |
В. |
указа́льны (неадуш.) указа́льнага (адуш.) |
указа́льную |
указа́льнае |
указа́льныя (неадуш.) указа́льных (адуш.) |
Т. |
указа́льным |
указа́льнай указа́льнаю |
указа́льным |
указа́льнымі |
М. |
указа́льным |
указа́льнай |
указа́льным |
указа́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
указа́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
указа́нне |
указа́нні |
Р. |
указа́ння |
указа́нняў |
Д. |
указа́нню |
указа́нням |
В. |
указа́нне |
указа́нні |
Т. |
указа́ннем |
указа́ннямі |
М. |
указа́нні |
указа́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.