умле́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
умле́ю |
умле́ем |
2-я ас. |
умле́еш |
умле́еце |
3-я ас. |
умле́е |
умле́юць |
Прошлы час |
м. |
умле́ў |
умле́лі |
ж. |
умле́ла |
н. |
умле́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
умле́й |
умле́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
умле́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
умлява́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
умлява́ю |
умлява́ем |
2-я ас. |
умлява́еш |
умлява́еце |
3-я ас. |
умлява́е |
умлява́юць |
Прошлы час |
м. |
умлява́ў |
умлява́лі |
ж. |
умлява́ла |
н. |
умлява́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
умлява́й |
умлява́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
умлява́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
умля́ут
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
умля́ут |
Р. |
умля́ута |
Д. |
умля́уту |
В. |
умля́ут |
Т. |
умля́утам |
М. |
умля́уце |
Крыніцы:
nazounik2008.
умля́ўт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
умля́ўт |
Р. |
умля́ўта |
Д. |
умля́ўту |
В. |
умля́ўт |
Т. |
умля́ўтам |
М. |
умля́ўце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.