умо́ўчаць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. умо́ўчу умо́ўчым
2-я ас. умо́ўчыш умо́ўчыце
3-я ас. умо́ўчыць умо́ўчаць
Прошлы час
м. умо́ўчаў умо́ўчалі
ж. умо́ўчала
н. умо́ўчала
Загадны лад
2-я ас. умо́ўчы умо́ўчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час умо́ўчаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)