Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
бвгджзійклмнпрстўфхцчш-

ко́мсанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ко́мсанне
Р. ко́мсання
Д. ко́мсанню
В. ко́мсанне
Т. ко́мсаннем
М. ко́мсанні

Крыніцы: piskunou2012.

ко́мсаць

‘комкаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ко́мсаю ко́мсаем
2-я ас. ко́мсаеш ко́мсаеце
3-я ас. ко́мсае ко́мсаюць
Прошлы час
м. ко́мсаў ко́мсалі
ж. ко́мсала
н. ко́мсала
Загадны лад
2-я ас. ко́мсай ко́мсайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ко́мсаючы

Крыніцы: piskunou2012.

ко́мсеніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́мсеніцкі ко́мсеніцкая ко́мсеніцкае ко́мсеніцкія
Р. ко́мсеніцкага ко́мсеніцкай
ко́мсеніцкае		 ко́мсеніцкага ко́мсеніцкіх
Д. ко́мсеніцкаму ко́мсеніцкай ко́мсеніцкаму ко́мсеніцкім
В. ко́мсеніцкі (неадуш.)
ко́мсеніцкага (адуш.)		 ко́мсеніцкую ко́мсеніцкае ко́мсеніцкія (неадуш.)
ко́мсеніцкіх (адуш.)
Т. ко́мсеніцкім ко́мсеніцкай
ко́мсеніцкаю		 ко́мсеніцкім ко́мсеніцкімі
М. ко́мсеніцкім ко́мсеніцкай ко́мсеніцкім ко́мсеніцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ко́мсенічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́мсенічы
Р. Ко́мсеніч
Ко́мсенічаў
Д. Ко́мсенічам
В. Ко́мсенічы
Т. Ко́мсенічамі
М. Ко́мсенічах

Ко́мсіна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ко́мсіна
Р. Ко́мсіна
Д. Ко́мсіну
В. Ко́мсіна
Т. Ко́мсінам
М. Ко́мсіне

Ко́мсічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́мсічы
Р. Ко́мсіч
Ко́мсічаў
Д. Ко́мсічам
В. Ко́мсічы
Т. Ко́мсічамі
М. Ко́мсічах

ко́мчыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ко́мчу ко́мчым
2-я ас. ко́мчыш ко́мчыце
3-я ас. ко́мчыць ко́мчаць
Прошлы час
м. ко́мчыў ко́мчылі
ж. ко́мчыла
н. ко́мчыла
Загадны лад
2-я ас. ко́мчы ко́мчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ко́мчачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

ко́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́н ко́ны
Р. ко́ну ко́наў
Д. ко́ну ко́нам
В. ко́н ко́ны
Т. ко́нам ко́намі
М. ко́не ко́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́навачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́навачка ко́навачкі
Р. ко́навачкі ко́навачак
Д. ко́навачцы ко́навачкам
В. ко́навачку ко́навачкі
Т. ко́навачкай
ко́навачкаю		 ко́навачкамі
М. ко́навачцы ко́навачках

Крыніцы: piskunou2012.

ко́навачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́навачны ко́навачная ко́навачнае ко́навачныя
Р. ко́навачнага ко́навачнай
ко́навачнае		 ко́навачнага ко́навачных
Д. ко́навачнаму ко́навачнай ко́навачнаму ко́навачным
В. ко́навачны (неадуш.)
ко́навачнага (адуш.)		 ко́навачную ко́навачнае ко́навачныя (неадуш.)
ко́навачных (адуш.)
Т. ко́навачным ко́навачнай
ко́навачнаю		 ко́навачным ко́навачнымі
М. ко́навачным ко́навачнай ко́навачным ко́навачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.