уту́пацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уту́паюся |
уту́паемся |
| 2-я ас. |
уту́паешся |
уту́паецеся |
| 3-я ас. |
уту́паецца |
уту́паюцца |
| Прошлы час |
| м. |
уту́паўся |
уту́паліся |
| ж. |
уту́палася |
| н. |
уту́палася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
уту́пайся |
уту́пайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
уту́паўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
утупе́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
утупе́ю |
утупе́ем |
| 2-я ас. |
утупе́еш |
утупе́еце |
| 3-я ас. |
утупе́е |
утупе́юць |
| Прошлы час |
| м. |
утупе́ў |
утупе́лі |
| ж. |
утупе́ла |
| н. |
утупе́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
утупе́й |
утупе́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
утупе́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уту́піцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уту́плюся |
уту́пімся |
| 2-я ас. |
уту́пішся |
уту́піцеся |
| 3-я ас. |
уту́піцца |
уту́пяцца |
| Прошлы час |
| м. |
уту́піўся |
уту́піліся |
| ж. |
уту́пілася |
| н. |
уту́пілася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
уту́піўшыся |
Крыніцы:
tsbm1984.
уту́піць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уту́плю |
уту́пім |
| 2-я ас. |
уту́піш |
уту́піце |
| 3-я ас. |
уту́піць |
уту́пяць |
| Прошлы час |
| м. |
уту́піў |
уту́пілі |
| ж. |
уту́піла |
| н. |
уту́піла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
уту́піўшы |
Крыніцы:
tsbm1984.
уту́плены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уту́плены |
уту́пленая |
уту́пленае |
уту́пленыя |
| Р. |
уту́пленага |
уту́пленай уту́пленае |
уту́пленага |
уту́пленых |
| Д. |
уту́пленаму |
уту́пленай |
уту́пленаму |
уту́пленым |
| В. |
уту́плены (неадуш.) уту́пленага (адуш.) |
уту́пленую |
уту́пленае |
уту́пленыя (неадуш.) уту́пленых (адуш.) |
| Т. |
уту́пленым |
уту́пленай уту́пленаю |
уту́пленым |
уту́пленымі |
| М. |
уту́пленым |
уту́пленай |
уту́пленым |
уту́пленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
утупля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
утупля́ю |
утупля́ем |
| 2-я ас. |
утупля́еш |
утупля́еце |
| 3-я ас. |
утупля́е |
утупля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
утупля́ў |
утупля́лі |
| ж. |
утупля́ла |
| н. |
утупля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
утупля́й |
утупля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
утупля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
утурава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
утурава́нне |
| Р. |
утурава́ння |
| Д. |
утурава́нню |
| В. |
утурава́нне |
| Т. |
утурава́ннем |
| М. |
утурава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
утурава́ць
‘паўтараць, акампанаваць (утураваць каму-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
утуру́ю |
утуру́ем |
| 2-я ас. |
утуру́еш |
утуру́еце |
| 3-я ас. |
утуру́е |
утуру́юць |
| Прошлы час |
| м. |
утурава́ў |
утурава́лі |
| ж. |
утурава́ла |
| н. |
утурава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
утуру́й |
утуру́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
утуру́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.