утурава́ць
‘паўтараць, акампанаваць (утураваць каму-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| утуру́ю | утуру́ем | |
| утуру́еш | утуру́еце | |
| утуру́е | утуру́юць | |
| Прошлы час | ||
| утурава́ў | утурава́лі | |
| утурава́ла | ||
| утурава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| утуру́й | утуру́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| утуру́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)