Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

унанімі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	унанімі́зм
Р.	унанімі́зму
Д.	унанімі́зму
В.	унанімі́зм
Т.	унанімі́змам
М.	унанімі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

унанімі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	унанімі́ст	унанімі́сты
Р.	унанімі́ста	унанімі́стаў
Д.	унанімі́сту	унанімі́стам
В.	унанімі́ста	унанімі́стаў
Т.	унанімі́стам	унанімі́стамі
М.	унанімі́сце	унанімі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

унараві́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	унараўлю́	унаро́вім
2-я ас.	унаро́віш	унаро́віце
3-я ас.	унаро́віць	унаро́вяць
Прошлы час
м.	унараві́ў	унараві́лі
ж.	унараві́ла
н.	унараві́ла
Загадны лад
2-я ас.	унараві́	унараві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	унараві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

унараўля́ць

‘дагаджаць, робячы што-небудзь так, як хочацца каму-небудзь (унараўляць каму-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	унараўля́ю	унараўля́ем
2-я ас.	унараўля́еш	унараўля́еце
3-я ас.	унараўля́е	унараўля́юць
Прошлы час
м.	унараўля́ў	унараўля́лі
ж.	унараўля́ла
н.	унараўля́ла
Загадны лад
2-я ас.	унараўля́й	унараўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	унараўля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

унармава́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.
Н.	унармава́насць
Р.	унармава́насці
Д.	унармава́насці
В.	унармава́насць
Т.	унармава́насцю
М.	унармава́насці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

унармава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	унармава́нне
Р.	унармава́ння
Д.	унармава́нню
В.	унармава́нне
Т.	унармава́ннем
М.	унармава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

унармава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	унармава́ны	унармава́ная	унармава́нае	унармава́ныя
Р.	унармава́нага	унармава́най унармава́нае	унармава́нага	унармава́ных
Д.	унармава́наму	унармава́най	унармава́наму	унармава́ным
В.	унармава́ны (неадуш.) унармава́нага (адуш.)	унармава́ную	унармава́нае	унармава́ныя (неадуш.) унармава́ных (адуш.)
Т.	унармава́ным	унармава́най унармава́наю	унармава́ным	унармава́нымі
М.	унармава́ным	унармава́най	унармава́ным	унармава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

унармава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	унармава́ны унармірава́ны	унармава́ная унармірава́ная	унармава́нае унармірава́нае	унармава́ныя унармірава́ныя
Р.	унармава́нага унармірава́нага	унармава́най унармава́нае унармірава́най унармірава́нае	унармава́нага унармірава́нага	унармава́ных унармірава́ных
Д.	унармава́наму унармірава́наму	унармава́най унармірава́най	унармава́наму унармірава́наму	унармава́ным унармірава́ным
В.	унармірава́ны унармірава́нага унармава́ны (неадуш.) унармава́нага (адуш.)	унармава́ную унармірава́ную	унармава́нае унармірава́нае	унармірава́ныя унармірава́ных унармава́ныя (неадуш.) унармава́ных (адуш.)
Т.	унармава́ным унармірава́ным	унармава́най унармава́наю унармірава́най унармірава́наю	унармава́ным унармірава́ным	унармава́нымі унармірава́нымі
М.	унармава́ным унармірава́ным	унармава́най унармірава́най	унармава́ным унармірава́ным	унармава́ных унармірава́ных

Кароткая форма: унармава́на
унармірава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

унармава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	-	-
2-я ас.	-	-
3-я ас.	унарму́ецца	унарму́юцца
Прошлы час
м.	унармава́ўся	унармава́ліся
ж.	унармава́лася
н.	унармава́лася

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

унармава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	унарму́ю	унарму́ем
2-я ас.	унарму́еш	унарму́еце
3-я ас.	унарму́е	унарму́юць
Прошлы час
м.	унармава́ў	унармава́лі
ж.	унармава́ла
н.	унармава́ла
Загадны лад
2-я ас.	унарму́й	унарму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час	унармава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)