унараві́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. унараўлю́ унаро́вім
2-я ас. унаро́віш унаро́віце
3-я ас. унаро́віць унаро́вяць
Прошлы час
м. унараві́ў унараві́лі
ж. унараві́ла
н. унараві́ла
Загадны лад
2-я ас. унараві́ унараві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час унараві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)