убрудзя́ніць
‘забрудзіць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убрудзя́ню |
убрудзя́нім |
| 2-я ас. |
убрудзя́ніш |
убрудзя́ніце |
| 3-я ас. |
убрудзя́ніць |
убрудзя́няць |
| Прошлы час |
| м. |
убрудзя́ніў |
убрудзя́нілі |
| ж. |
убрудзя́ніла |
| н. |
убрудзя́ніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
убрудзя́нь |
убрудзя́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
убрудзя́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
убрудзя́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
убрудзя́ньванне |
| Р. |
убрудзя́ньвання |
| Д. |
убрудзя́ньванню |
| В. |
убрудзя́ньванне |
| Т. |
убрудзя́ньваннем |
| М. |
убрудзя́ньванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
убрудзя́ньвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убрудзя́ньваюся |
убрудзя́ньваемся |
| 2-я ас. |
убрудзя́ньваешся |
убрудзя́ньваецеся |
| 3-я ас. |
убрудзя́ньваецца |
убрудзя́ньваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
убрудзя́ньваўся |
убрудзя́ньваліся |
| ж. |
убрудзя́ньвалася |
| н. |
убрудзя́ньвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
убрудзя́ньвайся |
убрудзя́ньвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
убрудзя́ньваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
убрудзя́ньваць
‘забруджваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убрудзя́ньваю |
убрудзя́ньваем |
| 2-я ас. |
убрудзя́ньваеш |
убрудзя́ньваеце |
| 3-я ас. |
убрудзя́ньвае |
убрудзя́ньваюць |
| Прошлы час |
| м. |
убрудзя́ньваў |
убрудзя́ньвалі |
| ж. |
убрудзя́ньвала |
| н. |
убрудзя́ньвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
убрудзя́ньвай |
убрудзя́ньвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
убрудзя́ньваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
убруі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убрую́ся |
убруі́мся |
| 2-я ас. |
убруі́шся |
убруіце́ся |
| 3-я ас. |
убруі́цца |
убруя́цца |
| Прошлы час |
| м. |
убруі́ўся |
убруі́ліся |
| ж. |
убруі́лася |
| н. |
убруі́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
убруі́ся |
убруі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
убруі́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
убруі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убрую́ся |
убру́імся |
| 2-я ас. |
убру́ішся |
убру́іцеся |
| 3-я ас. |
убру́іцца |
убру́яцца |
| Прошлы час |
| м. |
убруі́ўся |
убруі́ліся |
| ж. |
убруі́лася |
| н. |
убруі́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
убруі́ся |
убруі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
убруі́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
убруі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убрую́ |
убруі́м |
| 2-я ас. |
убруі́ш |
убруіце́ |
| 3-я ас. |
убруі́ць |
убруя́ць |
| Прошлы час |
| м. |
убруі́ў |
убруі́лі |
| ж. |
убруі́ла |
| н. |
убруі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
убруі́ |
убруі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
убруі́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
убруі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
убрую́ |
убру́ім |
| 2-я ас. |
убру́іш |
убру́іце |
| 3-я ас. |
убру́іць |
убру́яць |
| Прошлы час |
| м. |
убруі́ў |
убруі́лі |
| ж. |
убруі́ла |
| н. |
убруі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
убруі́ |
убруі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
убруі́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
убрукава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
убрукава́ны |
убрукава́ная |
убрукава́нае |
убрукава́ныя |
| Р. |
убрукава́нага |
убрукава́най убрукава́нае |
убрукава́нага |
убрукава́ных |
| Д. |
убрукава́наму |
убрукава́най |
убрукава́наму |
убрукава́ным |
| В. |
убрукава́ны (неадуш.) убрукава́нага (адуш.) |
убрукава́ную |
убрукава́нае |
убрукава́ныя (неадуш.) убрукава́ных (адуш.) |
| Т. |
убрукава́ным |
убрукава́най убрукава́наю |
убрукава́ным |
убрукава́нымі |
| М. |
убрукава́ным |
убрукава́най |
убрукава́ным |
убрукава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
убрукава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
убрукава́ны |
убрукава́ная |
убрукава́нае |
убрукава́ныя |
| Р. |
убрукава́нага |
убрукава́най убрукава́нае |
убрукава́нага |
убрукава́ных |
| Д. |
убрукава́наму |
убрукава́най |
убрукава́наму |
убрукава́ным |
| В. |
убрукава́ны (неадуш.) убрукава́нага (адуш.) |
убрукава́ную |
убрукава́нае |
убрукава́ныя (неадуш.) убрукава́ных (адуш.) |
| Т. |
убрукава́ным |
убрукава́най убрукава́наю |
убрукава́ным |
убрукава́нымі |
| М. |
убрукава́ным |
убрукава́най |
убрукава́ным |
убрукава́ных |
Кароткая форма: убрукава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.