убруі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. убрую́ убру́ім
2-я ас. убру́іш убру́іце
3-я ас. убру́іць убру́яць
Прошлы час
м. убруі́ў убруі́лі
ж. убруі́ла
н. убруі́ла
Загадны лад
2-я ас. убруі́ убруі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час убруі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)