Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
бвгджзійклмнпрстўфхцчш-

ко́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нчаны ко́нчаная ко́нчанае ко́нчаныя
Р. ко́нчанага ко́нчанай
ко́нчанае		 ко́нчанага ко́нчаных
Д. ко́нчанаму ко́нчанай ко́нчанаму ко́нчаным
В. ко́нчаны (неадуш.)
ко́нчанага (адуш.)		 ко́нчаную ко́нчанае ко́нчаныя (неадуш.)
ко́нчаных (адуш.)
Т. ко́нчаным ко́нчанай
ко́нчанаю		 ко́нчаным ко́нчанымі
М. ко́нчаным ко́нчанай ко́нчаным ко́нчаных

Кароткая форма: ко́нчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нчаны ко́нчаная ко́нчанае ко́нчаныя
Р. ко́нчанага ко́нчанай
ко́нчанае		 ко́нчанага ко́нчаных
Д. ко́нчанаму ко́нчанай ко́нчанаму ко́нчаным
В. ко́нчаны (неадуш.)
ко́нчанага (адуш.)		 ко́нчаную ко́нчанае ко́нчаныя (неадуш.)
ко́нчаных (адуш.)
Т. ко́нчаным ко́нчанай
ко́нчанаю		 ко́нчаным ко́нчанымі
М. ко́нчаным ко́нчанай ко́нчаным ко́нчаных

Кароткая форма: ко́нчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нчы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ко́нчы - -

Крыніцы: piskunou2012.

ко́нчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нчык ко́нчыкі
Р. ко́нчыка ко́нчыкаў
Д. ко́нчыку ко́нчыкам
В. ко́нчык ко́нчыкі
Т. ко́нчыкам ко́нчыкамі
М. ко́нчыку ко́нчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нчыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ко́нчуся ко́нчымся
2-я ас. ко́нчышся ко́нчыцеся
3-я ас. ко́нчыцца ко́нчацца
Прошлы час
м. ко́нчыўся ко́нчыліся
ж. ко́нчылася
н. ко́нчылася
Дзеепрыслоўе
прош. час ко́нчыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ко́нчыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́нчыцы
Р. Ко́нчыц
Ко́нчыцаў
Д. Ко́нчыцам
В. Ко́нчыцы
Т. Ко́нчыцамі
М. Ко́нчыцах

ко́нчыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ко́нчу ко́нчым
2-я ас. ко́нчыш ко́нчыце
3-я ас. ко́нчыць ко́нчаць
Прошлы час
м. ко́нчыў ко́нчылі
ж. ко́нчыла
н. ко́нчыла
Загадны лад
2-я ас. ко́нчы ко́нчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час ко́нчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нь ко́ні
кані́
Р. каня́ ко́ней
Д. каню́ ко́ням
В. каня́ ко́ней
Т. канём ко́ньмі
М. кані́ ко́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́нькаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нькаўскі ко́нькаўская ко́нькаўскае ко́нькаўскія
Р. ко́нькаўскага ко́нькаўскай
ко́нькаўскае		 ко́нькаўскага ко́нькаўскіх
Д. ко́нькаўскаму ко́нькаўскай ко́нькаўскаму ко́нькаўскім
В. ко́нькаўскі (неадуш.)
ко́нькаўскага (адуш.)		 ко́нькаўскую ко́нькаўскае ко́нькаўскія (неадуш.)
ко́нькаўскіх (адуш.)
Т. ко́нькаўскім ко́нькаўскай
ко́нькаўскаю		 ко́нькаўскім ко́нькаўскімі
М. ко́нькаўскім ко́нькаўскай ко́нькаўскім ко́нькаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ко́нькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́нькі
Р. Ко́нек
Ко́нькаў
Д. Ко́нькам
В. Ко́нькі
Т. Ко́нькамі
М. Ко́ньках