удзічэ́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удзічэ́ю |
удзічэ́ем |
2-я ас. |
удзічэ́еш |
удзічэ́еце |
3-я ас. |
удзічэ́е |
удзічэ́юць |
Прошлы час |
м. |
удзічэ́ў |
удзічэ́лі |
ж. |
удзічэ́ла |
н. |
удзічэ́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
удзічэ́й |
удзічэ́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удзічэ́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
удзьму́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удзьму́ты |
удзьму́тая |
удзьму́тае |
удзьму́тыя |
Р. |
удзьму́тага |
удзьму́тай удзьму́тае |
удзьму́тага |
удзьму́тых |
Д. |
удзьму́таму |
удзьму́тай |
удзьму́таму |
удзьму́тым |
В. |
удзьму́ты (неадуш.) удзьму́тага (адуш.) |
удзьму́тую |
удзьму́тае |
удзьму́тыя (неадуш.) удзьму́тых (адуш.) |
Т. |
удзьму́тым |
удзьму́тай удзьму́таю |
удзьму́тым |
удзьму́тымі |
М. |
удзьму́тым |
удзьму́тай |
удзьму́тым |
удзьму́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
удзьму́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удзьму́ты |
удзьму́тая |
удзьму́тае |
удзьму́тыя |
Р. |
удзьму́тага |
удзьму́тай удзьму́тае |
удзьму́тага |
удзьму́тых |
Д. |
удзьму́таму |
удзьму́тай |
удзьму́таму |
удзьму́тым |
В. |
удзьму́ты (неадуш.) удзьму́тага (адуш.) |
удзьму́тую |
удзьму́тае |
удзьму́тыя (неадуш.) удзьму́тых (адуш.) |
Т. |
удзьму́тым |
удзьму́тай удзьму́таю |
удзьму́тым |
удзьму́тымі |
М. |
удзьму́тым |
удзьму́тай |
удзьму́тым |
удзьму́тых |
Кароткая форма: удзьму́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
удзьму́хнуты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удзьму́хнуты |
удзьму́хнутая |
удзьму́хнутае |
удзьму́хнутыя |
Р. |
удзьму́хнутага |
удзьму́хнутай удзьму́хнутае |
удзьму́хнутага |
удзьму́хнутых |
Д. |
удзьму́хнутаму |
удзьму́хнутай |
удзьму́хнутаму |
удзьму́хнутым |
В. |
удзьму́хнуты (неадуш.) удзьму́хнутага (адуш.) |
удзьму́хнутую |
удзьму́хнутае |
удзьму́хнутыя (неадуш.) удзьму́хнутых (адуш.) |
Т. |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутай удзьму́хнутаю |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутымі |
М. |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутай |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутых |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
удзьму́хнуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удзьму́хнуты |
удзьму́хнутая |
удзьму́хнутае |
удзьму́хнутыя |
Р. |
удзьму́хнутага |
удзьму́хнутай удзьму́хнутае |
удзьму́хнутага |
удзьму́хнутых |
Д. |
удзьму́хнутаму |
удзьму́хнутай |
удзьму́хнутаму |
удзьму́хнутым |
В. |
удзьму́хнуты (неадуш.) удзьму́хнутага (адуш.) |
удзьму́хнутую |
удзьму́хнутае |
удзьму́хнутыя (неадуш.) удзьму́хнутых (адуш.) |
Т. |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутай удзьму́хнутаю |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутымі |
М. |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутай |
удзьму́хнутым |
удзьму́хнутых |
Кароткая форма: удзьму́хнута.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
удзьму́хнуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удзьму́хну |
удзьму́хнем |
2-я ас. |
удзьму́хнеш |
удзьму́хнеце |
3-я ас. |
удзьму́хне |
удзьму́хнуць |
Прошлы час |
м. |
удзьму́хнуў |
удзьму́хнулі |
ж. |
удзьму́хнула |
н. |
удзьму́хнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
удзьму́хні |
удзьму́хніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удзьму́хнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
удзьму́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удзьму́ |
удзьмё́м |
2-я ас. |
удзьме́ш |
удзьмяце́ |
3-я ас. |
удзьме́ |
удзьму́ць |
Прошлы час |
м. |
удзьму́ў |
удзьму́лі |
ж. |
удзьму́ла |
н. |
удзьму́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
удзьмі́ |
удзьмі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удзьму́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
удзю́бацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удзю́баюся |
удзю́баемся |
2-я ас. |
удзю́баешся |
удзю́баецеся |
3-я ас. |
удзю́баецца |
удзю́баюцца |
Прошлы час |
м. |
удзю́баўся |
удзю́баліся |
ж. |
удзю́балася |
н. |
удзю́балася |
Загадны лад |
2-я ас. |
удзю́байся |
удзю́байцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удзю́баўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
удзю́бнуць
‘увагнаць што-небудзь куды-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удзю́бну |
удзю́бнем |
2-я ас. |
удзю́бнеш |
удзю́бнеце |
3-я ас. |
удзю́бне |
удзю́бнуць |
Прошлы час |
м. |
удзю́бнуў |
удзю́бнулі |
ж. |
удзю́бнула |
н. |
удзю́бнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
удзю́бні |
удзю́бніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удзю́бнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
удзю́ндзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удзю́нджуся |
удзю́ндзімся |
2-я ас. |
удзю́ндзішся |
удзю́ндзіцеся |
3-я ас. |
удзю́ндзіцца |
удзю́ндзяцца |
Прошлы час |
м. |
удзю́ндзіўся |
удзю́ндзіліся |
ж. |
удзю́ндзілася |
н. |
удзю́ндзілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
удзю́ндзіся |
удзю́ндзіцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удзю́ндзіўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.