Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
авжзмноруыэ

удму́рт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. удму́рт удму́рты
Р. удму́рта удму́ртаў
Д. удму́рту удму́ртам
В. удму́рта удму́ртаў
Т. удму́ртам удму́ртамі
М. удму́рце удму́ртах

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

удму́ртка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. удму́ртка удму́рткі
Р. удму́рткі удму́ртак
Д. удму́ртцы удму́рткам
В. удму́ртку удму́ртак
Т. удму́рткай
удму́рткаю		 удму́рткамі
М. удму́ртцы удму́ртках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Удму́ртыя

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Удму́ртыя
Р. Удму́ртыі
Д. Удму́ртыі
В. Удму́ртыю
Т. Удму́ртыяй
Удму́ртыяю
М. Удму́ртыі

удму́рцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удму́рцкі удму́рцкая удму́рцкае удму́рцкія
Р. удму́рцкага удму́рцкай
удму́рцкае		 удму́рцкага удму́рцкіх
Д. удму́рцкаму удму́рцкай удму́рцкаму удму́рцкім
В. удму́рцкі (неадуш.)
удму́рцкага (адуш.)		 удму́рцкую удму́рцкае удму́рцкія (неадуш.)
удму́рцкіх (адуш.)
Т. удму́рцкім удму́рцкай
удму́рцкаю		 удму́рцкім удму́рцкімі
М. удму́рцкім удму́рцкай удму́рцкім удму́рцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.