удму́рт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| удму́рт | удму́рты | |
| удму́рта | удму́ртаў | |
| удму́рту | удму́ртам | |
| удму́рта | удму́ртаў | |
| удму́ртам | удму́ртамі | |
| удму́рце | удму́ртах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)