удму́ртка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. удму́ртка удму́рткі
Р. удму́рткі удму́ртак
Д. удму́ртцы удму́рткам
В. удму́ртку удму́ртак
Т. удму́рткай
удму́рткаю		 удму́рткамі
М. удму́ртцы удму́ртках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)