удзьму́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удзьму́ты удзьму́тая удзьму́тае удзьму́тыя
Р. удзьму́тага удзьму́тай
удзьму́тае		 удзьму́тага удзьму́тых
Д. удзьму́таму удзьму́тай удзьму́таму удзьму́тым
В. удзьму́ты (неадуш.)
удзьму́тага (адуш.)		 удзьму́тую удзьму́тае удзьму́тыя (неадуш.)
удзьму́тых (адуш.)
Т. удзьму́тым удзьму́тай
удзьму́таю		 удзьму́тым удзьму́тымі
М. удзьму́тым удзьму́тай удзьму́тым удзьму́тых

Кароткая форма: удзьму́та.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)