дабра́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дабяру́ся |
дабяро́мся |
2-я ас. |
дабярэ́шся |
дабераце́ся |
3-я ас. |
дабярэ́цца |
дабяру́цца |
Прошлы час |
м. |
дабра́ўся |
дабра́ліся |
ж. |
дабра́лася |
н. |
дабра́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
дабяры́ся |
дабяры́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дабра́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дабра́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дабяру́ |
дабяро́м |
2-я ас. |
дабярэ́ш |
дабераце́ |
3-я ас. |
дабярэ́ |
дабяру́ць |
Прошлы час |
м. |
дабра́ў |
дабра́лі |
ж. |
дабра́ла |
н. |
дабра́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
дабяры́ |
дабяры́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дабра́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дабра́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дабра́чка |
дабра́чкі |
Р. |
дабра́чкі |
дабра́чак |
Д. |
дабра́чцы |
дабра́чкам |
В. |
дабра́чку |
дабра́чак |
Т. |
дабра́чкай дабра́чкаю |
дабра́чкамі |
М. |
дабра́чцы |
дабра́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996.
дабрачы́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дабрачы́нец |
дабрачы́нцы |
Р. |
дабрачы́нца |
дабрачы́нцаў |
Д. |
дабрачы́нцу |
дабрачы́нцам |
В. |
дабрачы́нца |
дабрачы́нцаў |
Т. |
дабрачы́нцам |
дабрачы́нцамі |
М. |
дабрачы́нцу |
дабрачы́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дабрачы́нна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
дабрачы́нна |
дабрачы́нней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
дабрачы́ннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
дабрачы́ннасць |
Р. |
дабрачы́ннасці |
Д. |
дабрачы́ннасці |
В. |
дабрачы́ннасць |
Т. |
дабрачы́ннасцю |
М. |
дабрачы́ннасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дабрачы́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дабрачы́ннік |
дабрачы́ннікі |
Р. |
дабрачы́нніка |
дабрачы́ннікаў |
Д. |
дабрачы́нніку |
дабрачы́ннікам |
В. |
дабрачы́нніка |
дабрачы́ннікаў |
Т. |
дабрачы́ннікам |
дабрачы́ннікамі |
М. |
дабрачы́нніку |
дабрачы́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
дабрачы́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дабрачы́нніца |
дабрачы́нніцы |
Р. |
дабрачы́нніцы |
дабрачы́нніц |
Д. |
дабрачы́нніцы |
дабрачы́нніцам |
В. |
дабрачы́нніцу |
дабрачы́нніц |
Т. |
дабрачы́нніцай дабрачы́нніцаю |
дабрачы́нніцамі |
М. |
дабрачы́нніцы |
дабрачы́нніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.