дабрачы́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дабрачы́ннік дабрачы́ннікі
Р. дабрачы́нніка дабрачы́ннікаў
Д. дабрачы́нніку дабрачы́ннікам
В. дабрачы́нніка дабрачы́ннікаў
Т. дабрачы́ннікам дабрачы́ннікамі
М. дабрачы́нніку дабрачы́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)