Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
аеіорсую

эпітэрма́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпітэрма́льны эпітэрма́льная эпітэрма́льнае эпітэрма́льныя
Р. эпітэрма́льнага эпітэрма́льнай
эпітэрма́льнае		 эпітэрма́льнага эпітэрма́льных
Д. эпітэрма́льнаму эпітэрма́льнай эпітэрма́льнаму эпітэрма́льным
В. эпітэрма́льны (неадуш.)
эпітэрма́льнага (адуш.)		 эпітэрма́льную эпітэрма́льнае эпітэрма́льныя (неадуш.)
эпітэрма́льных (адуш.)
Т. эпітэрма́льным эпітэрма́льнай
эпітэрма́льнаю		 эпітэрма́льным эпітэрма́льнымі
М. эпітэрма́льным эпітэрма́льнай эпітэрма́льным эпітэрма́льных

Крыніцы: piskunou2012.

эпі́тэт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпі́тэт эпі́тэты
Р. эпі́тэта эпі́тэтаў
Д. эпі́тэту эпі́тэтам
В. эпі́тэт эпі́тэты
Т. эпі́тэтам эпі́тэтамі
М. эпі́тэце эпі́тэтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эпі́фара

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эпі́фара эпі́фары
Р. эпі́фары эпі́фар
Д. эпі́фары эпі́фарам
В. эпі́фару эпі́фары
Т. эпі́фарай
эпі́фараю		 эпі́фарамі
М. эпі́фары эпі́фарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

эпіфары́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпіфары́чны эпіфары́чная эпіфары́чнае эпіфары́чныя
Р. эпіфары́чнага эпіфары́чнай
эпіфары́чнае		 эпіфары́чнага эпіфары́чных
Д. эпіфары́чнаму эпіфары́чнай эпіфары́чнаму эпіфары́чным
В. эпіфары́чны (неадуш.)
эпіфары́чнага (адуш.)		 эпіфары́чную эпіфары́чнае эпіфары́чныя (неадуш.)
эпіфары́чных (адуш.)
Т. эпіфары́чным эпіфары́чнай
эпіфары́чнаю		 эпіфары́чным эпіфары́чнымі
М. эпіфары́чным эпіфары́чнай эпіфары́чным эпіфары́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

эпіфа́ўна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эпіфа́ўна
Р. эпіфа́ўны
Д. эпіфа́ўне
В. эпіфа́ўну
Т. эпіфа́ўнай
эпіфа́ўнаю
М. эпіфа́ўне

Крыніцы: piskunou2012.

эпіфено́мен

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпіфено́мен эпіфено́мены
Р. эпіфено́мена эпіфено́менаў
Д. эпіфено́мену эпіфено́менам
В. эпіфено́мен эпіфено́мены
Т. эпіфено́менам эпіфено́менамі
М. эпіфено́мене эпіфено́менах

Крыніцы: piskunou2012.

эпіфі́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпіфі́з эпіфі́зы
Р. эпіфі́за эпіфі́заў
Д. эпіфі́зу эпіфі́зам
В. эпіфі́з эпіфі́зы
Т. эпіфі́зам эпіфі́замі
М. эпіфі́зе эпіфі́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

эпіфі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпіфі́т эпіфі́ты
Р. эпіфі́ту эпіфі́таў
Д. эпіфі́ту эпіфі́там
В. эпіфі́т эпіфі́ты
Т. эпіфі́там эпіфі́тамі
М. эпіфі́це эпіфі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

эпіфі́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпіфі́тны эпіфі́тная эпіфі́тнае эпіфі́тныя
Р. эпіфі́тнага эпіфі́тнай
эпіфі́тнае		 эпіфі́тнага эпіфі́тных
Д. эпіфі́тнаму эпіфі́тнай эпіфі́тнаму эпіфі́тным
В. эпіфі́тны (неадуш.)
эпіфі́тнага (адуш.)		 эпіфі́тную эпіфі́тнае эпіфі́тныя (неадуш.)
эпіфі́тных (адуш.)
Т. эпіфі́тным эпіфі́тнай
эпіфі́тнаю		 эпіфі́тным эпіфі́тнымі
М. эпіфі́тным эпіфі́тнай эпіфі́тным эпіфі́тных

Крыніцы: piskunou2012.

эпіцы́кл

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эпіцы́кл эпіцы́клы
Р. эпіцы́кла эпіцы́клаў
Д. эпіцы́клу эпіцы́клам
В. эпіцы́кл эпіцы́клы
Т. эпіцы́клам эпіцы́кламі
М. эпіцы́кле эпіцы́клах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.