эпіфі́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эпіфі́тны эпіфі́тная эпіфі́тнае эпіфі́тныя
Р. эпіфі́тнага эпіфі́тнай
эпіфі́тнае		 эпіфі́тнага эпіфі́тных
Д. эпіфі́тнаму эпіфі́тнай эпіфі́тнаму эпіфі́тным
В. эпіфі́тны (неадуш.)
эпіфі́тнага (адуш.)		 эпіфі́тную эпіфі́тнае эпіфі́тныя (неадуш.)
эпіфі́тных (адуш.)
Т. эпіфі́тным эпіфі́тнай
эпіфі́тнаю		 эпіфі́тным эпіфі́тнымі
М. эпіфі́тным эпіфі́тнай эпіфі́тным эпіфі́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)