Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

караву́льная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. караву́льная караву́льныя
Р. караву́льнай караву́льных
Д. караву́льнай караву́льным
В. караву́льную караву́льныя (неадуш.)
Т. караву́льнай
караву́льнаю		 караву́льнымі
М. караву́льнай караву́льных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

караву́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. караву́льны караву́льная караву́льнае караву́льныя
Р. караву́льнага караву́льнай
караву́льнае		 караву́льнага караву́льных
Д. караву́льнаму караву́льнай караву́льнаму караву́льным
В. караву́льны (неадуш.)
караву́льнага (адуш.)		 караву́льную караву́льнае караву́льныя (неадуш.)
караву́льных (адуш.)
Т. караву́льным караву́льнай
караву́льнаю		 караву́льным караву́льнымі
М. караву́льным караву́льнай караву́льным караву́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

караву́льны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. караву́льны караву́льныя
Р. караву́льнага караву́льных
Д. караву́льнаму караву́льным
В. караву́льнага караву́льных
Т. караву́льным караву́льнымі
М. караву́льным караву́льных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

караву́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. караву́льшчык караву́льшчыкі
Р. караву́льшчыка караву́льшчыкаў
Д. караву́льшчыку караву́льшчыкам
В. караву́льшчыка караву́льшчыкаў
Т. караву́льшчыкам караву́льшчыкамі
М. караву́льшчыку караву́льшчыках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

караву́льшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. караву́льшчыца караву́льшчыцы
Р. караву́льшчыцы караву́льшчыц
Д. караву́льшчыцы караву́льшчыцам
В. караву́льшчыцу караву́льшчыц
Т. караву́льшчыцай
караву́льшчыцаю		 караву́льшчыцамі
М. караву́льшчыцы караву́льшчыцах

Крыніцы: piskunou2012.

кара́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кара́вы кара́вая кара́вае кара́выя
Р. кара́вага кара́вай
кара́вае		 кара́вага кара́вых
Д. кара́ваму кара́вай кара́ваму кара́вым
В. кара́вы (неадуш.)
кара́вага (адуш.)		 кара́вую кара́вае кара́выя (неадуш.)
кара́вых (адуш.)
Т. кара́вым кара́вай
кара́ваю		 кара́вым кара́вымі
М. кара́вым кара́вай кара́вым кара́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Каравы́шань

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каравы́шань
Р. Каравы́шаня
Д. Каравы́шаню
В. Каравы́шань
Т. Каравы́шанем
М. Каравы́шані

каравя́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. каравя́к
Р. каравяку́
Д. каравяку́
В. каравя́к
Т. каравяко́м
М. каравяку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

каравя́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каравя́чы каравя́чая каравя́чае каравя́чыя
Р. каравя́чага каравя́чай
каравя́чае		 каравя́чага каравя́чых
Д. каравя́чаму каравя́чай каравя́чаму каравя́чым
В. каравя́чы (неадуш.)
каравя́чага (адуш.)		 каравя́чую каравя́чае каравя́чыя (неадуш.)
каравя́чых (адуш.)
Т. каравя́чым каравя́чай
каравя́чаю		 каравя́чым каравя́чымі
М. каравя́чым каравя́чай каравя́чым каравя́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

карага́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карага́на карага́ны
Р. карага́ны карага́н
Д. карага́не карага́нам
В. карага́ну карага́ны
Т. карага́най
карага́наю		 карага́намі
М. карага́не карага́нах

Крыніцы: piskunou2012.