караву́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. караву́льшчык караву́льшчыкі
Р. караву́льшчыка караву́льшчыкаў
Д. караву́льшчыку караву́льшчыкам
В. караву́льшчыка караву́льшчыкаў
Т. караву́льшчыкам караву́льшчыкамі
М. караву́льшчыку караву́льшчыках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)