Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Пілю́шка ’расліна пылюшнік, Thalictrum L.’ (навагр., Сцяшк. Сл.). Паводле ілюстрацыі: … цвіце белым цветам… можна меркаваць, што мова ідзе пра нейкую іншую расліну, бо пылюшнік! на Беларусі (2 віды) цвітуць жоўтымі (Th. flavum) і ружова-бэзавымі (Th. lucidum) кветкамі. Шлюшка — відазмененая (кантамінаваная?) назва пылюшнік (гл.).

Піля́вы ’рухавы чалавек’ (КТС — Ц. Гартны), пілаваць ’гізаваць’ (лаг., Сл. ПЗБ). Да таіць2 (гл.).

Пілягну́ць ’пекануць; пляснуць (па мордзе)’ (Мат. Маг.). Да калегаваць < належыць (гл.).

Піля́ка ’пільны да працы’ (Варл.). Да таіць?, пільна (гл.).

Піляні́ца ’белы хлеб’ (Бяльк.). Да палян hfa (гл.).

Піля́р (пыляр) ’пільшчык’ (бяроз., ЛА, 3). Да піліць/. Суф. — ’ар. як у махляр, званар.

Пілясі́на (пелясіна) ’паласа (сала)’ (паўн.-усх., КЭС). Да пяле сы (гл.).

Піля́ць1 ’моцна кусаць, джгаць’ (ТС). Няясна. Хутчэй за ўсё, гукапераймальнае, параўн. такаць ’пстрыкаць’ (гл.).

Піляць2 ’пілаваць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ; добр., Мат. Гом.), ’няўмела іграць’ (Сл. ПЗБ). Да яйкі (гл.), параўн. пацокаць (гл.).

Пі́мпа, пімпя ’кнігаўка’ (брасл., Сл. ПЗБ; астрав., Сцяшк. Сл., ЛА, 1). Балтызм. Параўн. літ. pempė ’тс’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 519).

Пі́мплі ’адросткі пер’яў у птушак пасля лінькі’ (швянч., ігн., Сл. ПЗБ). З піплі (гл.). Другасная назальнае^ ‑м‑.