яго́
1. займ асаб. родн. і він. скл, гл ён і яно́;
2. гл ягоны
яго́ны прыналежны займ, ужываецца толькі адносна адушаўлёных асобаў sein (перад наз); der [die, das] séine, der [die, das] séinige (без наз);
гэ́та яго́ная кні́га das ist sein Buch;
да́йце мне маю́ кні́гу, я вам дам яго́ную gében Sie mir mein Buch, ich gebe Íhnen sein(e)s