Verbum

глухата́ ж

1. (адсутнасць слыху) Táubheit f -;

2. разм (глухое месца) ábgelegener Ort, Éinöde f -, -n; Díckicht n -(e)s, -e (у лесе)

глухі́

1. taub, gehörlos;

зусі́м глухі́ stócktaub, völlig taub;

быць глухі́м да чаго-н перан gégen etw. (A) taub sein, sich éiner Sáche verschlíeßen*;

не заста́цца глухі́м перан j-m sein Ohr nicht verschlíeßen*; ein genéigtes Ohr schénken;

2. (пра гук) dumpf, klánglos, gedämpft; tónlos, stímmlos;

глухі́ зы́чны лінгв stímmloser Konsonánt;

3. (густы, непраходны) dicht;

глухі́ лес díchter Wald;

4. (які знаходзіцца ў глушы) ábgelegen; öde;

глухая вёска entlégenes Dorf;

глуха́я мясцо́васць ábgelegene Gégend;

5. перан (глыбокі, позні) rúhig, still;

глуха́я ноч éine stílle [stóck finstere] Nacht;

6. (суцэльны, без адтулін) blind, falsch;

глуха́я сцяна́ blínde Máuer

глухме́нь ж

1. ábgelegener Ort, Éinöde f -, -n, Öde f;

2. (пра лес) Wáldesdickicht n -(e)s, -e; Díckicht n

глу́хнуць

1. (пра чалавека) taub wérden;

2. (пра гукі, голас) verhállen vi (s), still wérden;

3. (зарастаць, дзічэць) verwíldern vi (s);

4. (пра рухавік) ábgewürgt wérden

глуш ж

1. гл глyxмeнь;

2. (глухая пара, цішыня) Stílle f -

глуша́к м разм (пра чалавека) Táube (sub) m -n, -n, Schwérhörige (sub) m -n, -n

глушы́льнік м, глушы́цель м

1. тэх Dämpfer m -s, -; Schálldämpfer m; Áuspufftopf m -(e)s, -töpfe;

2. перан Unterdrücker m -s, -;

глушы́льнік свабо́ды Unterdrücker der Fréiheit

глушыня́ ж разм гл глухмень

глушы́ць

1. betäuben vt; перан dämpfen vt, unterdrücken vt, erstícken vt;

2. (заглушыць пра расліны) erstícken vt;

крапіва́ глу́шыць сад die Nésseln erstícken den Gárten;

3. (матор) ábdrosseln vt, ábwürgen vt

глушэ́нне н Dämpfung f -, Unterdrückung f -; Drósselung f -, Würgung f - (матора)