глухата́ ж
1. (адсутнасць слыху) Táubheit f -;
2. разм (глухое месца) ábgelegener Ort, Éinöde f -, -n; Díckicht n -(e)s, -e (у лесе)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)