адрасава́ць adressíeren vt
адраса́нт м (адпраўнік) Ábsender m -s, - Adressánt m -en, -en,
адраса́т м (той, каму адрасавана адпраўленне) (Bríef)empfänger m -s, -; Adressát m -en, -en;
адраса́т вы́быў (адзнака на пісьме) Empfänger verzógen [únbekannt];
адраса́т не зно́йдзены Adressát ist nicht zu ermítteln, Adressát únbekannt
а́драсны Adréss -;
а́драсны стол Adréssbüro n -s, -s
адрасці́ wáchsen* vi (s), náchwachsen* vi (s)
адратава́ць
1. (выратаваць) rétten vt, in Sícherheit bríngen*;
2. (захаваць) behüten vt; bewáhren vt (ад каго-н, чаго-н vor D)
адрачы́ся
1. (ад чаго-н) verzíchten vi, Verzícht léisten (auf A); ábdanken vi (ад прастолу); widerrúfen* vt, zurücknehmen* vt (ад слова і г. д); sich lóssagen (von D);
2. (ад каго-н) sich lóssagen (von D); verléugnen vt (адмоўна)
адрачэ́нне н Ábdankung f -, Verzícht m -(e)s (ад прастолу і г. д); Lóssagung f -; Verléugnung f - (ад рэлігіі і г. д)
адро́джаны wíederbelebt; ernéuert