муці́ць
1. trüben
2.
◊ муці́ць ваду́ das Wásser trüben
муці́ць
1. trüben
2.
◊ муці́ць ваду́ das Wásser trüben
муць
1. Trübe
2.
му́чанік
мучны́ Mehl-;
мучны́я тава́ры Téigwaren
мучы́цель
му́чыцца
1. (пакутаваць) sich quälen; Quálen léiden* (чым
2. (рабіць што-н з вялікімі намаганнямі) sich ánstrengen, sich ábquälen, sich ábplagen (над чым
му́чыцца над якой
му́чыцца над рашэ́ннем зада́чы sich (
му́чыць
◊ бяда́ хоць му́чыць, ды жыць ву́чыць Únglück zehrt, Únglück lehrt
мучэ́нне
му́шкаI
1. kléine Flíege;
2. (на твары) Schönheitspflästerchen
3. (на тканіне) Túpfen
◊ шпа́нская му́шка
му́шкаII
◊ бра́ць [узя́ць] на му́шку каго