Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а е ё і к н о р у ы э ю я .’

ву́ха^II н. (у кубку, збанку і г. д.) Hénkel m -s, -

ву́хкаць (пра моцны гук) kráchen vi

вучані́ца ж. Schülerin f -, -nen

ву́чаны áusgebildet

ву́чань м. (у школе) Schüler m -s, -;

до́бры ву́чань ein gúter Schüler;

пе́ршы ву́чань Klássenerste (sub) m -n, -n

2. (на прадпрыемстве) Léhrling m -s, -e;

ву́чань устано́вы прафесі́йнага навуча́ння Berúfsschüler m;

3. (паслядоўнік) Schüler m; Ánhänger m -s, -

вучнёўскі

1. (пра школьніка) Schul ; Léhrlings-, Lehr (на прадпрыемстве);

2. (несамастойны) schülerhaft, Ánfänger-

вучо́ба ж. Lérnen n -s, -; Stúdium n -s, -di¦en; Léhre f -, -n (вытворчая); Áusbildungf -, -en; Schúlung f -, -en;

спыні́ць вучо́бу das Stúdium áufgeben*;

за вучо́бай beim Lérnen, beim Stúdium;

тава́рыш па вучо́бе Stúdi¦enfreund m -(e) s, -e, Stúdi¦enkollege m -n, -n, Stúdí¦enkamerad m -en, -en

вучо́насць ж. Geléhrsamkeit f -

вучо́ны

1. (пра чалавека) geléhrt;

2. (у адносінах да навукі) geléhrt, wíssenschaftlich;

вучо́нае грама́дства wíssenschaftliche Geséllschaft;

вучо́ная ступе́нь akadémischer Grad;

вучо́нае зва́нне Professórentitel m -s, -;

3. (дрэсіраваны) ábgerichtet, dressíert;

4. у знач. наз. м. Geléhrte (sub) m -n, -n, Wíssenschaftler m -s, -;

сусве́тны вучо́ны ein Geléhrter von Wéltruhm

вучы́лішча н. гл. вучэльня