яду́н, едуна, м.
Разм. Тое, што і ядок (у 1 знач.). З хворага ядун слабы.
яду́чы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Ядавіты, едкі. — Ты не глядзі, што луг руды, ён ядучы. Бачыш, як параз’ядаў мае пальцы, — паказвае бабка ружовыя ранкі на пальцах. Каліна.