Verbum

чылібу́ха, ‑і, ДМ ‑бусе, ж.

Невысокае вечназялёнае трапічнае дрэўца з ядавітым насеннем і каранямі.

чылі́га, ‑і, ДМ ‑лізе, ж.

Невялікае дрэўца або куст сямейства бабовых; жоўтая акацыя.

чылі́ец,

гл. чылійцы.

чылі́йка,

гл. чылійцы.

чылі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Чылі, чылійцаў, які належыць, уласцівы ім. Чылійскі архіпелаг.

чылі́йцы, ‑аў; адз. чыліец, ‑лійца, м.; чылійка, ‑і, ДМ ‑лійцы; мн. чылійкі, ‑ліек; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чылі.

чылі́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чылікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

чылі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і цырыкаць. Бойкія вераб’і чылікалі на хаце і снаваліся па палісаднічку. Колас. Ласкава чылікаючы, з імклівым свістам.. [птушкі] праносіліся над галавой. Грамовіч.

чылі́м, ‑у, м.

Травяністая вадзяная расліна, плодам якой з’яўляецца арэх; вадзяны арэх; рагульнік.