уграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да угрэбці.
уграва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да угрэцца, увагрэцца.
2. Зал. да уграваць.
уграва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да угрэць, увагрэць.
уграза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да угразнуць.
угра́зіць, угражу, угразіш, угразіць; зак., каго-што.
Даць засесці, увязнуць у гразі.
угра́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. уграз, ‑ла; зак.
Засесці, увязнуць у гразі. — На поплаве ледзь не ўгразлі, — дадаў, пасмялеўшы, Максім. Хомчанка. // перан. Разм. Трапіўшы ў якое‑н. становішча, не знайсці сіл, магчымасці выйсці з яго. Угразнуць у даўгах.
•••
Угразнуць па вушы ў чым — цалкам, поўнасцю аддацца чаму‑н.
у́гра-фі́нскі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і фіна-угорскі. Угра-фінскія мовы.
угро́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.
Разм.
1. Груб. Памерці, загінуць.
2. Сапсавацца, прыйсці ў непрыгоднасць.
угро́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.
Разм.
1. Груб. Забіць. — А ты чаго маўчыш — вызверыўся .. [Кашын] на Севу. — Табе напляваць, што мяне бэсцяць і ўгробіць збіраюцца! Карпаў.
2. Сапсаваць, вывесці з ужывання. [Ладуцька:] — Паўтаратонку ўгробілі, дык цяпер вазі іх,.. Хадкевіч.
3. перан. Загубіць, праваліць (якую‑н. справу і пад.). [Гаруноў:] — Дык што ж гэта ты, Андрэй Максімавіч, праваліў? Ты разумееш, якую ты прапанову ўгробіў? Дуброўскі.