Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
агеёжіоуыьэюя
бдіклмнпрстфцэ

люце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца лютым, жорсткім, бязлітасным. Вораг люцее. Мароз люцее.

лю́цік, ‑у, м.

Тое, што і казялец. Невысокая трава паабапал стракацела жоўтымі люцікамі, ружовымі смолкамі, сінімі званочкамі. Ваданосаў.

лю́цікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да люціку. Люцікавае сцябло.

люцэ́рна, ‑ы, ж.

Аднагадовая і шматгадовая травяністая кармавая расліна сямейства бабовых.

[Ад лац. lucerna — свяцільнік.]

люцэ́рнавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да люцэрны. Люцэрнавае насенне. // Засеяны люцэрнай. Люцэрнавыя палі.