вя́канне, ‑я,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuвя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Падаваць час ад часу слабы голас.
2. Гаварыць пустое, не вартае ўвагі.
вя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;