вякаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Падаваць час ад часу слабы голас. Каты.. церліся каля гаспадарскіх ног і па-блазенску дакучліва вякалі. Брыль.

2. Гаварыць пустое, не вартае ўвагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)