Verbum

забаро́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад забараніць.

2. у знач. прым. На які накладзена забарона; недазволены. Забароненыя кнігі. Забароненая зона.

забаро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца забаронай, забяспечвае забарону. Забаронныя дарожныя знакі.

забарса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Працягнуць аборы ў вушкі лапця. Забарсаць лапці.

за́барсні, ‑яў; адз. забарсня, ‑і, ж.

Вяровачныя петлі, пры дапамозе якіх лапаць прымацоўваецца да нагі. Усё часцей пачалі трапляцца на дарозе сумёты, і ногі правальваліся ўжо ў іх да забарсняў. Васілёнак.

забарыкадава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Схавацца дзе‑н., закрыўшы доступ да сябе барыкадай. Забарыкадавацца ў доме.

забарыкадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Закрыць праход, праезд і пад., пабудаваўшы барыкаду. Забарыкадаваць вуліцу. Забарыкадаваць дзверы.

забасі́ць, ‑башу, ‑басіш, ‑басіць; зак.

Разм. Пачаць басіць.

забастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Аб’явіць забастоўку, пачаць баставаць. У чэрвені 1916 г. забаставалі рабочыя буйнейшай віцебскай ільнопрадзільнай фабрыкі «Дзвіна», якія патрабавалі павышэння заработнай платы. «Весці».

забасто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да забастоўкі, звязаны з забастоўкай. Забастовачная барацьба. Забастовачны камітэт.

забасто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Арганізаванае масавае спыненне работы на прадпрыемстве, каб прымусіць капіталіста задаволіць патрабаванні рабочых; стачка. Усеагульная забастоўка. □ Забастоўка рабочых на лесапільні паказала Андрэю, што сіла працоўнага народа ў яго салідарнасці, арганізацыі. Хромчанка.