Verbum

вяпро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вепра. У маёнтку памешчыка Абхазава яшчэ не страцілі смаку да вяпровай шынкі. Самуйлёнак.

вяпру́к, вепрука, м.

Самец свінні. Неяк.. [Леўка] скмеціў, што Панюкоў Ціхон забіў перад вялікаднем ладнага вепрука. Сабаленка.

вярба́, ‑ы; мн. вербы, ‑аў; ж.

Дрэвавая і кустовая расліна сямейства вярбовых з разложыстымі гнуткімі галінамі і вузкім лісцем. Абросшая вербамі, спакойна цякла рэчка каля самых хат. Колас.

вярбі́на, ‑ы, ж.

Адно дрэва вярбы. А ў люстры водаў гэтай рэчкі, Як закаханая дзяўчына, Глядзіцца пышная вярбіна. Колас.

вярбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да вярба і вярбіна; маленькая вярба. Мне вярбінкі тут шэпчуць прыветна. Журба.

вярблю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Буйная аднагорбая або двухгорбая жвачная жывёліна пустынь і сухіх стэпаў.

вярблю́давыя, ‑ых.

Сямейства жвачных парнакапытных жывёлін, да якога адносяцца вярблюды, ламы і пад.

вярблюдагадо́ўля, ‑і, ж.

Развядзенне вярблюдаў як галіна жывёлагадоўлі.

вярблюдагадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вярблюдагадоўлі, звязаны з ёю. Вярблюдагадоўчая ферма.

вярблю́джы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярблюда. Вярблюджая шэрсць.

2. Зроблены з шэрсці вярблюда. Вярблюджая коўдра.