вярбінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Памянш.-ласк. да вярба і вярбіна; маленькая вярба. Мне вярбінкі тут шэпчуць прыветна. Журба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)