Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

умёрзлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўмёрз у што‑н. (лёд, зямлю і пад.). Абломкі скал і каменняў, умёрзлыя ў ніжнюю, прыдонную частку ледніка, баразнілі, драпалі і шліфавалі пры руху паверхню зямлі. Гавеман. [Якаву] здаецца, што паехаў на пень ігрушы-фунтоўкі.. Не, не ігруша гэта, а проста вялікі камень, трохі ўмёрзлы ў гразь. Кулакоўскі.

2. Які зацвярдзеў ад марозу на значную глыбіню. Сідарук у такт усяму падраздзяленню адмерваў чоткія крокі па ўмёрзлай, шчыльна ўтаптанай зямлі пляца. Галавач.

умі́г, прысл.

Імгненна. За сталом стары падняўся, І прыціхла ўміг радня ўся. Гілевіч. З дзесятак галоў Схілілася ўміг над паперай. Танк.

умі́ласцівіцца, ‑ціўлюся, ‑цівішся, ‑цівіцца; зак.

Стаць міласцівым, міласэрным.

умі́ласцівіць, ‑ціўлю, ‑цівіш, ‑цівіць; зак., каго-што.

Зрабіць міласцівым, міласэрным.

умі́ласціўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уміласцівіць.

умі́льна,

1. Прысл. да умільны.

2. безас. у знач. вык. Прыемна, радасна. На сэрцы стала ўмільна.

умі́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан умільнага. Умільнасць позірку. Пачуццё ўмільнасці.

умі́льны, ‑ая, ‑ае.

Пяшчотны, ласкавы. Умільная ўсмешка.

уміна́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да умяцца.

2. Зал. да умінаць.

уміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умяць.